ธรรมชาติ / บทความน่ารู้ / เสริมความรู้ / แนะช่องทางงานเสริม / รายได้เสริม / สาระบันเทิง / จิปาถะ ...

วันจันทร์ที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2551

ความหวังของคนที่ยังมีลมหายใจ .. ??


ตราบใดก็ตามที่มนุษย์เรายังมีลมหายใจอยู่
ตราบนั้นมนุษย์ทุกผู้ทุกนามย่อมยังโหยหาความใส่ใจจากผู้อื่นเสมอ
ความเป็นญาติมิใช่ต้องเป็นสายโลหิตเสมอไปหรอก ... ***
ดั่งคำโครงบทหนึ่งที่ว่าไ้ว่า ....
ก็ว่าเนื้อเอ๋ยเนื้อ ถึงแม้เป็นญาติเป็นเชื้อ .. แต่ถ้าไม่มีความเอื้อเฟื้อ ก็เป็นดั่งเนื้อในป่า
แต่ว่าเนื้อเอ๋ยเนื้อ แม้ไม่ใช่ญาติใช่เชื้อ .. ถ้ามีความเอื้อเฟื้อ ก็เป็นเช่นเนื้อของอาตมา
จริงเท็จแค่ไหน วิญญูชน พึงพิจารณาเอาเถิด ....
วันนี้ถ้าจะหนักสมองไปหน่อย แต่ก็ขอให้อ่นเป็นเรื่องขำๆ ก็แล้วกันน๊ะ
( แหะ ๆๆๆ อย่าซีเรียจน่านะ ... *** )

วันอังคารที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2551

สบายๆ ตามประสาไทยแท้ ..


อยากจะบันทึกบทกลอนที่เคยได้สัมผัสมาตั้งแต่เด็กเอาไว้เตือนใจสักกะหน่อย ..

วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่เมืองไกล ต้องยากลำบากไป จึงจะได้สินค้ามา
จงตั้งเอากายเจ้า เป็นสำเภาอันโสภา ความเพียรเป็นโยธา แขนซ้ายขวาต่างเสาใบ
นิ้วเป็นสายระยาง สองเท้าต่างสมอใหญ่ ปากเป็นนายงานไป อัชฌาสัยเป็นเสบียง
สติเป็นหางเสือ ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง ถือไว้อย่าให้เอียง ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา
ปัญญาเป็นกล้องแก้ว ส่องดูแถวแนวหินผา เจ้าจงเอาหูตา เป็นล่าต้าฟังดูลม
ขี้เกียจคือปลาร้าย จะทำลายให้เรือจม เอาใจเป็นปืนคม ยิงระดมให้จมไป
จึงจะได้สินค้ามา คือวิชาอันน่าพิสมัย จงหมั่นมั่นหมายใจ อย่าได้คร้านการวิชา .....